سیدمحمدباقر ثانی بیدآبادی اصفهانیسیّدمحمّدباقر ثانی بیدآبادی عالم فاضل فقیه کامل و ادیب و شاعر اصفهان می‌باشد. ۱ - معرفی اجمالیحاج سیّدمحمّدباقر معروف به «حاج آقا» بن حاج سیّد اسداللّه بیدآبادی بن حاج سیدمحمدباقر حجةالاسلام شفتی، عالم فاضل فقیه کامل و ادیب شاعر. مادرش دختر ملّاعلی بن حاج میرزا خلیل طهرانی است. صاحب عنوان پس از وفات پدر (در سال ۱۲۹۰ق) به نجف اشرف مهاجرت نموده و نزد آقا شیخ محمّد حرزالدّین و سایر فضلاء تلمّذ نموده، در فقه، اصول و کلام صاحب‌نظر گردید. منزل او محفل علماء و ادباء و شعراء بوده است. ۲ - مهاجرات به اصفهاناو پس از فوت عموی خود حاج سیّدجعفر بیدآبادی در سال ۱۳۲۰ق به اصفهان مهاجرت نموده، مرجع مسائل شرعی مردم گردید و به تعمیر و تکمیل مسجد جدّ خود (مسجد سیّد) پرداخته و به نصب ضریح و نصب ساعت اقدام نمود. پس از وقوع استبداد صغیر و آشفتگی اوضاع مملکت، بار دیگر به نجف اشرف مهاجرت کرد، امّا به علّت درخواست‌های مکرّر مردم اصفهان، به موطن خود مراجعت نموده و به فاصله شش ماه پس از آن در روز سوم رمضان سال ۱۳۳۳ق بر اثر ابتلا به سکته وفات یافته و در مقبره مسجد سیّد مدفون گردید. ۳ - تأسیس کتابخانهوی در نجف اشرف کتابخانه‌ای با چندین هزار کتاب نفیس داشت که پس از فوت ایشان فروخته شد و در بین فضلای نجف پراکنده گردید. ۴ - مهارت در شعروی در مراتب فضل و ادب خصوصاً شعر نیز مهارت داشته و صاحب قریحه‌ای وقّاد و طبعی روان بوده است. این شعر از اوست: یابن عمّ النّبیّ ایّ معالٍ لک فی ارفع المدائح تذکر. [۱]
آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، نقباء البشر، ج۱، ص۱۹۵.
[۲]
امینی نجفی، محمدهادی، معجم رجال الفکر و الادب، ص۳۵.
[۳]
حرزالدین، محمد، معارف الرّجال، ج۱، ص۱۳۸.
[۴]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، رجال اصفهان یا تذکره القبور، ص۱۴۷.
[۵]
مهدوی، سیدمصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۳۰۷-۳۰۸.
۵ - پانویس
۶ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۴-۵۵. |